آتش افروختن یکی از دست نخورده ترین ایستارهایی است که با همه فراز و نشیب های تاریخ، از دیرینه ترین روزگار تاکنون، به رسم پاک آیین مهر و روشنایی برای رهایی از تاریکی، از ماندگارترین آیین هایی است که جایگاه ویژه ای در نزد ایرانیان داشته و دارد. چهارشنبه سوری، جشن آتش، جشن شادی، جشنِ نور و زبان مشترک مردمان ایران و سرزمین های همجوارش در برابر تاریکی است.
در این روزها و ماه هایی که دوران سختی بر همه مردمان جهان به سبب شیوع ویروس کرونا می گذرد. به ویژه دوران سخت تر معیشتی و زندگی بر مردم مهربان و شریف ایرانزمین می گذرد و باوجود همه این نابسامانی ها که سهم ملت و کشورمان شده است، بیش از هرزمانی بر ما ایرانیان است تا با همه توان جمعی برای تندرستی همه مردم ایران و پاسداری از فرهنگ کهن ایرانزمین، تلاش کنیم.
در این واپیسین چهارشنبه شب اسفندماه، مراسم نیاکانمان را پاس می داریم. امشب دست ها جدا از دست ها، کدورت ها، خرافات و اندوه، بیماری ها و نگرانی ها را به آتش کوچک شمعی در تالار خانه می سپاریم و برای آمدن بهار و زنده شدن طبیعت، با سرودن ای ایران، ای مرز پرگهر، این آیین کهن که نماد ایرانیت و هویت ما ملت ایران است را برپا می کنیم.
زمزمه کنان «زردی من از تو، سرخی تو از من» در کنار خانواده و دوستان، بر هفت شمع به نماد هفت امشاسپند «هرمزد»، «وهومن»، «اردیبهشت»، «شهریور»، «سپندارمذ»، «خورداد» و «امرداد» می خوانیم.
امشب با قاشق زنی و سرودن ای ایران در کنار پنجره، آرزوهایمان را به آب روان می سپاریم و از «چهارشنبه خاتون» می خواهیم تا در سالِ پیش روی، ویروس کرونا را از بین ببرد و سه پند بزرگ ایرانیان، «اندیشه ی نیک»، «گفتار نیک»، و «کردار نیک» همواره همراه ما ایرانیان باشد و سال پیش روی، قاصدک ها نوید آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و رهای ایرانمان از چنگال اهریمن را برایمان به هدیه آورد.
جشن آتش و شادی به کامتان شیرین و پیروز باد،
پاینده ایران و ایرانیان
شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد
