در دورانی که بشر در حال ایجاد ایستگاه های فضایی در سراسر کهکشان راه شیری است، تکنولوژی پیشرفته سرعت گذر زمان را چندین برابر کرده است، سرعت پیشرفت در علوم پزشکی زندگی انسان ها را دگرگون کرده است و تلاش کشورهای پیشرفته، برای ایجاد برابری و عدالت، توسعه اقتصادی، گسترش رفاه و امنیت و بالابردن سطح امید به زندگی است. رهبران حکومت جمهوری اسلامی ایران، خشونت پرهیزترین نافرمانی مدنی زنان ومردان «چهارشنبه های سفید»، معترض به حجاب اجباری و مدرن ترین مقاومت مدنی خشونت پرهیز امروزین «دختران خیابان انقلاب»، تا اعتراضات خیابانی شهروندان ستمدیده و رنجدیده از فساد حکومتی را در بی نهایت ترین رفتارهای دون انسانی، سرکوب می کنند.
در دورانی که فاسدین جمهوری اسلامی همچنان بر پوشش اختیاری و احترام به نیمی از جمعیت کشورمان، زنان، حکمرانی می کنند و خشونت را برعلیه زنان در همه ابعاد توسعه می دهند، زنان حق طلب ایران همچنان برای به دست آوردن حقوق از دست داده خود ایستادگی می کنند تا از پسرفت به دوران آپارتاید جنسیتی پیش از انقلاب مشروطیت، آن زمان که تاج السلطنه، دختر ناصر الدین شاه، با جادوی قلم، زندگی روزمره زنان ایران را در سال ١٢٨۴، اینچنین توصیف کرده برون آییم: “زنان حقوق طلب اروپا، نظری هم به گوشه ی ایران افکنید و ببینید در خانه هایی که دیوارهایش از سه تا پنج ذرع ارتفاع دارد مخلوقاتی سر و دست شکسته، بعضی با رنگهای زرد و پریده، برخی گرسنه، برخی برهنه، قسمتی در تمام شبانه روز منتظر و گریه کننده در زنجیر اسارت بسر برند. زندگی زنان ایران یا به رنگ سیاه است یا سفید. یا پرده سیاه تن کنند و به هیکل موحش عزا در آیند یا کفن های سفید پوشند و از دنیا رخت بر بندند. من یکی از این زنهای بدبخت هستم و آن کفن سفید را ترجیح به این هیکل موحش می دهم. زیرا در مقابل این زندگانی تاریک، مرگ روز سفید ماست”
سالگرد فرمان کشف حجاب در هفدهم دی ماه توسط رضا شاه پهلوی، به یکی از مناقشه برانگیزترین واقعه های تاریخ معاصر ایران تبدیل شده است. قانونی که به راستی حاصل یک تصمیم یک روزه نبوده است، و قبل از تصویب این قانون، کنشگران حقوق زن، روشنفکران و شاعران، برای لغو آن تلاش ها و فدارکاری های بسیار کرده بودند. بدون شک کشف حجاب در آن دوران با معیارهای امروز دنیای متمدن از طریق توسل به قانون برای ممنوعیت حجاب قابل انتقاد است. ولیکن واقعیت تلخ آن دوران و شکست دیوارهای بلند اندرونی که زندانی برای زنان محسوب می شد، پیامد حضور و مشارکت زنان را در جامعه در همه زمینه ها با خود به همراه داشت.
سال ها از این واقعه می گذرد، و از راهپیمایی اسفند ۵۷، که هزاران نفر از زنان در خیابان های تهران با شعار محوری «آزادی زنانه حق مسلم ماست» در واکنش به دستور روح الله خمینی برای منع حضور زنان بدون حجاب به ادارات دولتی که خودسرآغاز وضع و اجرای قوانین خشونت بار برعلیه زنان ایرانی شد، تا به امروز که دختران خیابان انقلاب همانند ویدا موحد سردمدار مبارزه با حجاب اجباری هستند، همچنان مبارزه زنان برای به دست آوردن حق آزادی و برابری از چنگال حکومتی زن هراس، ادامه خواهد داشت.
شورای ملی ایرن برای انتخابات آزاد، براین باور است که انتخاب نوع پوشش زنان، باید کاملا اختیاری باشد. گردآفرید های امروز ایران، نقش کلیدی را در از بین بردن آپارتاید جنسیتی جمهوری اسلامی و برقراری برابری جنسیتی ایفا خواهند کرد و تاریخ ساز این مرز و بوم خواهند شد.
|
زنی بود بر سان گرد سوار |
همیشه به جنگ اندرون نامدار | |
| کجا نام او بود گردآفرید |
که چون او به جنگ اندرون کس ندید |
پاینده ایران و ایرانیان
شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد
