مشروعیت یک حکومت، از رای مردم، و اجرای خواسته های مردم ناشی می شود. هر حکومتی که بر خلاف خواسته اکثریت مردم عمل کند، فاقد مشروعیت است. سوال اینجا است، آیا رسیدگی نکردن به وضعیت وخیم آلودگی هوا در خوزستان، خواست اکثریت مردم ایران است؟
این روزها، سوالی که شهروندان ایرانی، از گوشه و کنار این کشور پهناور از خود می پرسند، این است که چرا باید مردم خوزستان، اینچنین با هوای آلوده دست و پنجه نرم کنند، و سلامت آنها در خطر باشد،در حالی که منابع زیر زمینی خوزستان، بخش قابل توجهی از بودجه مملکت را تامین می کند؟
زمانی که صدام به دلیل فلج کردن ارتش توسط خمینی، جرات یافت به خوزستان ما حمله کند، این مردم ایران از گوشه و کنار کشور بودند که چون کوه، قد علم کردند، به پا خاستند و تن خود را برای دفاع از خوزستان، جلوی گلوله قرار دادند.
مردم وطن دوست ایران، همان مردمی هستند که چون الوند، برای دفاع از ایران سر بر افراشتند، حال همان مردم با نگرانی، به وضع غیر قابل قبول شهروندان اهواز و دیگر شهرها نگاه می کنند، و با خود می اندیشند، آن زمان ما در مقابل ارتش بعثی صدام قد علم کردیم تا از هموطنان خود دفاع کنیم، چرا باید امروزه، شاهد مرگ تدریجی شهروندان همان شهرها باشیم؟!
آن زمان، صدام و ارتش بعثی او، هموطنان ما را در خوزستان هدف قرار داده بود، و امروزه، رژیم دیکتاتوری جمهوری اسلامی، جان هموطنان اهوازی ما را در معرض خطر قرار داده است.
دفاع از سلامت و جان شهروندان یک کشور، بنیادی ترین وظیفه هر حکومتی است، افسوس که بودجه مملکت، به جای اینکه صرف آبادانی کشور، و یا حل مساله آلودگی هوا شود، صرف برنامه اتمی رژیم، و بودجه حماس و حزب الله لبنان می شود.
اگر در ایران دمکراسی برقرار بود، و نمایندگان واقعی مردم قدرت را به دست داشتند، مدیران دولتی بر اساس شایسته سالاری انتخاب می شدند، و یک مدیر شایسته، با برنامه ریزی صحیح، از وقوع این فجایع جلوگیری می کرد، یا اینکه اثرات سو آنرا به حداقل می رساند.
شورای ملی ایران، ضمن ابراز نگرانی از شرایط وخیم زیست محیطی حاکم بر شهرهای مختلف کشور، آنرا نتیجه مستقیم سیاست های غلط مدیران نالایق رژیم جمهوری اسلامی می داند.
