اطلاعیه بیانیه ها

یلدا، پیروزی نور بر تاریکی، خجسته باد

«خور روز» و «دي گان» – روز برابري انسانها در ايران باستان و روز کشت نهال سرو که امروز نام یلدا را به خود گرفته به همراه دیگر جشن های ایرانی بیش از هر چیز دیگر نماد یگانگی و یکرنگی همه ایرانیان از هر تیره و خانواده است. از خراسان بزرگ (که بخشی از آن در افغانستان کنونی است) تا شهرهای باختر، شمال و جنوب ایران مردم این سرزمین پهناور همواره در شادی و اندوه کنار همدیگر بوده اند و آیین ها و رسم هایی را گرچه با تفاوت هایی زنده نگاه داشته اند. در خراسان نامی از یلدا نیست و آن را شب چله می نامند. مردم خراسان این شب دراز را با دید و بازدید همدیگر سپری می کردند. و در روزگاری که از برق و خیابانهای روشن خبری نبود چراغ به دست راه های تاریک را در می نوردیدند. چندان که برای خراسانی ها «چهل چراغ» مفهوم دیگری از شب چله بود. آری پدران ما با روشن کردن چراغ به جنگ تاریکی می رفتند و کنار هم شب را به صبح می رساندند.

در آذربایجان سینی های تزیین شده با انار و شال سرخ نشان از شب چله داشت و در کردستان در چنین شبی که مردم این بخش از میهن ما آن را شوچله می نامند هنوز دلمه و سنگگ در سر سفره های شام بلند ترین شب سال دیده می شود. ايرانيان سده ها است که در شب یلدا به استقبال زاده شدن دوباره خورشيد می روند. آنها با تمام سختی ها و تاریکی ها هنوز خورشید امید را در دل می پرورانند. آنها نیک می دانند که روزگار تاریکی و سرما می گذرد و خورشید گرما بخش بار دیگر بر چهره های مردم کوشای این سرزمین پهناور خواهد درخشید. ایرانیان باستان روز پس از شب یلدا را آسوده روز می نامیدند و دست از کار مي كشيدند زیرا برای پدران و مادران ما بدترین کار دروغ بود و آنها می ترسیدند مبادا مرتكب بدي كردن بويژه دروغ گفتن شوند که هرچند كوچك، در روز تولد خورشيد گناهي بزرگ شمرده مي شد. آيين هاي شب چله یا یلدا و هر نامی که بر آن بگذارید از هزاره دوم پيش از ميلاد تا به امروز تقريبا به همان صورت در ايران زمين – صرف نظر از مرزبندي ها تحميلي – و با تمام کارشکنی های زمامداران منطقه هنوز هر سال برگزار مي شود.

 «خور روز دیماه» در ايران باستان روز برابري انسانها نیز بود. در اين روز همگان ساده مي پوشيدند تا يكسان به نظر آيند و كسي حق دستور دادن به ديگري را نداشت. جنگ كردن و خونريزي، شکار، و حتي كشتن گوسفند و مرغ هم نکوهیده بود.

از دیگر آيين هاي ويژه «دي گان» اين بود که ايرانيان در اين روز در برابر درخت سرو که برای آنها نماد پایداری علیه تاريكي و سرما بود، قول مي دادند كه تا سال دیگر يك نهال سرو ديگر كشت كنند. جنبش هاي حفظ محيط زيست که از قرن بيستم در همه جا بپاخاسته اند از اين کار ايرانيان باستان تمجيد فراوان مي کنند و به منش آنان احترام مي گذارند. کشت درخت سرو و كاج اينک دارد یک روال جهاني مي شود.

همزمان با شب چله ما نیز چشم به راه تابیدن خورشید راستی بر سرزمین مهرپرورمان هستیم. باشد که روزی که در راه است آغاز سالهای شاد بسیار و پیروزی مردم ستمدیده ایران بر بدی و کژی باشد. خور روزتان فرخنده باد.

پاینده ایران

شورای ملی ایران

شب یلدا فرخنده باد