همزمان با یادروز جهانی حقوق بشر، نگاهی به کارنامه سی و چند ساله جمهوری اسلامی برای شناخت ناتوانی این نظام در اداره کشور عزیزمان ایران ضرورت دارد.
جمهوری اسلامی از همان نخستین روز تاسیس خود در سه زمینه بنیادی (اقتصاد، حقوق زنان و حقوق بشر) بیخردانه راه ناسازگاری در پیش گرفته است. در شرایطی که نخستین رییس دولتش ادعای تخصص در اقتصاد داشت، بنیانگذار آن با سخن تحکم آمیز خود اقتصاد را از آن خر دانست. از همان روز کشور ایران به جای رشد روز به روز هرچه بیشتر در عرصه تنگدستی و فقر فروتر رفت.
این نظام از همان روزهای آغازین خود کوشید نیم جمعیت ایران یعنی زنان را از حوزه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کنار بزند، حقوق آنها را نادیده بگیرد و هر روز با جداسازی های جنسیتی و به بهانه های گوناگون، تبعیض های تازه ای علیه آنان به کار ببندد. این نظام زنان را از عادی ترین و ساده ترین حقوق خود محروم کرده است. مرتجعانه ترین قوانین قرون وسطایی از جمله سنگسار را برای تنبیه زنان به کار گرفته است. به بهانه حمایت از خانواده بدترین رفتار را با زنان ایران کرده است.
نظام جمهوری اسلامی در سخت ترین شرایط در زمانی که جامعه جهانی نسبت به نیت های این رژیم در زمینه دستیابی به توانایی های هسته ای دودل بود حتی برای پیش بردن معامله خود با کشورهای طرف مذاکره ذره ای از مواضع ضد حقوق بشری خود پس ننشست.
جمهوری اسلامی با لجبازی کودکانه ای همواره کوشیده است در این سه زمینه بنیادی گامی پس نگذارد. در جهانی زندگی می کنیم که حتی سخت ترین جوامع اسلامی روز به روز در برابر زنان بیدار این جوامع نرمش بیشتری نشان می دهند و خود را ناگزیر از رعایت بخشی از حقوق نیم جمعیت کشورهای خود می بینند. با اینهمه برابری جنسیتی برای نظام اسلامی حاکم بر ایران چیزی در حد کفر است. زنان از کمترین حقوق خود حتی برای رفتن به ورزشگاه ها محروم می شوند و معترضان به زندان می افتند.
در زمینه حقوق بشر جمهوری اسلامی با توسل به بهانه های کودکانه از رعایت حقوق بشر سرباز زده است. این حکومت تاکنون بارها از سوی جامعه جهانی به نقض حقوق اقلیت های دینی و قومی، نقض حقوق دگراندیشان، نقض حقوق معیشتی، امنیتی و رفاهی مردم محکوم شده است. افزایش احکام اعدام در هیچ دوره ای و هیچ حکومتی به شدت نظام حاکم بر ایران نبوده است.
افزون بر همه اینها ناکارآمدی مسئولان در مدیریت امور زیست بومی، ظهور سونامی سرطان، ورشکستگی کارخانه ها و مراکز تولید و صنعت و بیکار شدن کارگران، روز به روز زندگی را بر دهک های کم درآمد کشور عزیزمان ایران سخت تر و سخت تر می کند.
در آستانه یادروز جهانی حقوق بشر شورای ملی ایران خواهان لغو اعدام ها و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران است.