نامه ها

نامه کمیسیون زیست بوم درباره آلودگی هوا در ایران به سازمان بهداشت جهانی

به: سازمان بهداشت جهانی 

رونوشت: دبیر کل محترم سازمان ملل متحد، جناب آقای بان کی مون 


از سوی: بخش محیط زیست، از کمیسیون فرهنگ و محیط زیست شورای ملی ایران


 درباره: آلودگی هوا و تنگناهای مردم ایران حتی برای نفس کشیدن


 با درود 
 عالیجنابان همانگونه که در رسانه های گوناگون آمده است و شما نیز باید آگاه شده باشید، آلودگی آب و هوا، سراسر کشور ایران را در بر گرفته است و نه تنها بیشتر شهرهای بزرگ و کوچک به مرز بالا وبیمناکی از آلودکی رسیده که مردم بسیاری از شهرهای ایران گرفتار بیماریهای ریوی گردیده، و شماری نیز بر اثر آن جان باخته اند. برای نمونه شهر اهواز در جنوب ایران، به تازگی از سوی سازمان بهداشت جهانی به عنوان یکی از آلوده ترین شهرهای جهان شناخته شده است*. کشور ستم دیده ما دچار ناتوانی، نادانی و ندانم کاری های باورنکردنی مدیران دولتی و به ویژه و مهمتر از آن فساد مالی سران جمهوری اسلامی است. این چنین کاستی هایی، بارها و بارها از سوی دوستاران و دلسوزان محیط زیست در رسانه های درونی ایران نیز آکاهی رسانی شده اند و با اینکه همه ی دست اندرکاران رژیم از آن آگاهی دارند، نه تنها چاره جویی نمی کنند که اگر کسانی نیز دست به گردهمایی و یا پرسشهایی در رسانه ها بزنند، آنان را با خطر زندان و شکنجه و مرگ روبرو می سازند. این خود نشان دهنده ی ژرفای فاجعه ی زیست محیطی در کشور می باشد و روزی نیست که آگهی تأسف باری در پیوند با رویدادهای زیست محیطی و جان باختن هم میهنان در رسانه ها دیده نشود. درست در همین روزهای آغازین ماه دسامبر ۲۰۱۳ بود که هنرمند نامدار ایران و جهان، داریوش مهرجویی سخن از جان باختن خواهر هنرمندش ژیلا مهرجویی بر اثر آلودگی هوا را بر زبان آورد و یا دیگر هنرمند جهانی هم میهن، استاد عزت الله انتظامی به اعتراض از حق طبیعی انسان برای نفس کشیدن سخن گفت. در واقع نمی دانیم از کجا آغاز کرد و از کدام کاستیها نوشت، چرا که می توان گفت محیط زیست کشور از هوا و خاک گرفته تا تالابها، رودخانه ها، دریا ها و همه جای ایران آلوده و مسموم است و سالمندان و زنان باردار به خاطر آلودگی هوا و ترس از باران آلوده در خانه ها پنهان و همچون زندانیان شده اند. آمار جان باختن انسانی درتهران بر آثر آلودگی هوا و بر پایه آمار دست اندرکاران رژیم جمهوری اسلامی بیش از ۵۰۰۰ تن در سال است که البته باید آمار دیگر شهرها را نیز به آن افزود. در هفته ی گذشته بنا بر نوشته ی رسانه ها باریدن باران آلوده به مواد آزارنده و آسیب رسان در شهر اهواز، بیش از بیست هزار تن را روانه ی بیمارستانها کرد. مردم در این شهر نه تنها به سختی نفس می کشند که دسترسی به آب نوشیدنی پاکیزه نیز ندارند. بنا بر نوشته “روز نو”، “نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی نسبت به مشکل باران اسیدی به وزیر بهداشت تذکر داد و برگزاری جلسه اضطراری در این استان را خواستار شد. به گزارش ایسنا، سیدشریف حسینی در تذکری شفاهی با اشاره به مشکل آلودگی هوای اهواز گفت: حدود یک ماه است که مردم اهواز و خوزستان مشکلی به نام باران اسیدی دارند و آنها را آزار می‌دهد.وی ادامه داد: تاکنون ۵۰ هزار نفر از مردم خوزستان به درمانگاه‌ها و بیمارستان‌ها مراجعه کرده‌اند.” عالی جنابان، همگان می دانند که وارد کردن بیشترین کالاها به ویژه کالاهایی که در زمینه های کشاورزی کاربرد دارند در دست کسان سودجویی است که مردم آنان را از وابستگان رژیم بر می شمارند. بنا بر نوشته های رسانه های خود جمهوری اسلامی، کودهای وارده شده ی آلوده، زمینهای زیر کشت را ویران کرده اند. از این گذشته بارها از رسانه ها و شماری از نمایندگان مجلس به واردات گوشت آلوده ، برنج مسموم، ذرت آلوده و شماری دیگر از خوراکی ها اعتراف شده است. ما از شما پرسشی داریم، آیا کدام رژیمی را درجهان می شناسید که چنین ستم و جنایتی را بر مردمانش روا بدارد؟ هر چهار سوی کشور، با دشواری های گوناگونی دست به گریبان است که ریشه ی آن به بدی مدیریت و فساد سران جمهوری اسلامی باز می گردد. بسیاری از مردم کشورمان همچون در استانهای سیستان و بلوچستان آب نوشیدنی ندارند، زیرا ندانم کاری دست اندرکاران رژیم انگیزه ی از بین رفتن دریاچه ها و تالابهای کشور شده است و در همان سیستان و بلوچستان دریاچه ی هامون که روزگاری در آن ماهیگری می شد و مردم از آن داده ی خدادادی بهره می جستند و پناهگاه پرندگان مهاجر بود، روی به خشکی نهاده است و یا به به خاطر نبود دانش و بینش و حس مسئولیت در دولتمردان رژیم، طبیعت زیبای ایران درحال از میان رفتن است. خشک شدن دریاچه ارومیه به مانند بسیاری از دریاچه های دیگر و یا نمونه ی رودخانه ای همچون زاینده رود تا جایی پیش رفته که به گزارش خبرگزاریهای نظام، بستری برای چرای گوسفندان شده اند. عالی جنابان، نادانی مدیران سران جمهوری اسلامی در پاسداری و نگهداری از محیط زیست بر آشنا و بیگانه روشن شده است. این رژیم از آنجا که نظامی سرکش و دیکتاتور می باشد به بسیاری از ماده های قانونی سازمان ملل متحد در زمینه محیط زیست که می توانند به یاری محیط زیست ایران بیایند، پایبند نیست. این گونه کارهای ناروا و مسئولیت ناپذیری ها، انگیزه ی در خطر آسیب دیدن محیط زیست ایران، که بخشی از محیط زیست جهانی می باشد گردیده، و یا انگیزه گرفتار شدن مردم ایران به بیماریهای گوناگون و افزایش سرطان را فراهم آورده است، بنا بر این ما از جامعه جهانی، کلیه کنوانسیون های زیست محیطی و حقوق بشری سازمان ملل متحد و همچنین کشورهای هموندش درخواست می کنیم به خاطر زیرپانهادن حقوق مردم و طبیعت ایران، موضعی جدی در برابر جمهوری اسلامی گرفته و به مردم ایران یاری رسانند. موارد حقوقی نقض شده از سوی جمهوری اسلامی: • اصل چهاردهم بیانیه‌ کنفرانس‌ سازمان‌ ملل‌ متحد‌ درباره‌ محیط ‌زیست‌ و توسعه‌: کشور‌ها باید به‌ طور مؤثر با یکدیگر همکاری‌ کنند و از هرگونه‌ نقل‌ و انتقال‌ و جابجایی‌ مواد آلوده‌کننده‌ محیط‌زیست‌ که‌ سلامتی‌ انسان‌ را به‌ خطر می‌اندازند، ممانعت‌ به‌ عمل‌ آورند. • ماده ۱۱ پروتکل الحاقی به کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر: هر فرد حق دارد در محیط زیست سالم زندگی کند. • اصل اول اعلامیهٔ کنفرانس سازمان ملل متحد درباره محیط زیست (اعلامیه استکهلم): انسان از حقوقى بنیادین براى داشتن آزادی، برابرى و شرایط مناسب زندگى در محیط زیستى که به او اجازه ى زندگى با حیثیت و سعادتمندانه را بدهد، برخوردار است. • ماده ۱۵ پیش طرح سومین میثاق بین المللی حقوق همبستگی: دولت‌ها موظف‌اند که شرایط طبیعی حیات را دچار تغییرات نامساعدی نکنند که به سلامت انسان و بهزیستی جمعی آسیبی وارد کند. • ماده ۱۴ پیش طرح سومین میثاق بین المللی حقوق همبستگی: هر انسان و کلیه انسان‌ها به صورت گروهی حق دارند، از محیط زیستی سالم و متعادل از نظر زیست محیطی و مساعد برای توسعهٔ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و حقوقی برخوردار گردند. • ماده ۲۴ منشور آفریقایی حقوق بشر: کلیه اقوام حق دارند از محیط زیستی رضایت بخش و جامع، مناسب برای توسعه خود، برخوردار باشند. 
با تقدیم احترام کمیسیون محیط زیست شورای ملی ایران

Air pollution and wide spread increase in respiratory diseases in Iran 16 dec 2013_Page_1 Air pollution and wide spread increase in respiratory diseases in Iran 16 dec 2013_Page_2