صلح، امنیت و رفاه تمامی شهروندان، مهمترین هدف حاکمیت در جوامع دمکراتیک است. یکی از مهمترین مخاطرات صلح و امنیت جامعه، رفتار دو گانه و یا غیر منصفانه، با بخشی از هموطنان است.
در جوامعی که مردم بر مردم حکومت می کنند، این هدف پاس داشته می شود، هیچگاه حاکمیت، به خود این اجازه را نمی دهد که به نمایندگی از اکثریت جامعه، بخشی از جامعه را به اتهام داشتن یک عقیده خاص، هدف قرار داده، و آنها را آزار دهد، چرا که نخست، این کار نقض اعلامیه جهانی حقوق بشر است، سپس صلح و رفاه آینده جامعه را به مخاطره می اندازد.
اعلامیه جهانی حقوق بشر، به صراحت حق آزادی اندیشه را برای همگان محفوظ داشته است، اینکه رژیم ایران، پیروان آیین یارسان را مورد آزار قرار دهد، و به دلیل داشتن عقیده ای، به آنها توهین کرده و یا رفتار تبعیض آمیز پیشه کند، غیر قابل قبول است.
بند سوم منشور شورای ملی، به صراحت بیان می دارد که: «کشور ایران متشکل از اقوام مختلفی است که ملت یگانه ایران را تشکیل می دهند. ما به برابری حقوقی کامل شهروندان ایران، صرف نظر از قوم، نژاد، رنگ، اعتقادات مذهبی و سیاسی و فرهنگی اعتقاد داریم»
شورای ملی ایران، آزار پیروان آیین یارسان را محکوم می داند و ضمن همدردی با خانواده قربانیان، یادآور می شود که این رژیم فاقد مشروعیت است، نماینده مردم ایران نیست و چنین رفتارهای ناشایستی، به نمایندگی از مردم ایران صورت نپذیرفته است.