شورای ملی ایران

قانون اساسی جمهوری اسلامی، بالاترین سند رسمی در سلسله مراتب حقوقی نظام جمهوری اسلامی است. چارچوبی که ساختار، نوع و اصول سیاسی این نظام را تعریف می کند. سندی که از یک سو، محوریت و اساس آن بر پایه ایدئولوژی و مذهب می باشد و قدرت انحصاری برای عده محدودی در نظر می گیرد که به قرائت خاصی از اسلام، یعنی ولایت فقیه، ایمان دارند؛ از سوی دیگر ابزاری برای تمرکز تمامی قدرت در دست یک نفر به نام «ولی فقیه» است و حکم حکومتی هر تصمیمی را بر همه بخش های جامعه تحمیل می کند. برهمین اساس، در چارچوب این قانون اساسی هر گونه تلاشی برای «اصلاحات» وقت و نیروی جامعه را برای بهبود شرایط وخیم کنونی کشور، به فنا می دهد.

پس از گذشت بیش از سه دهه نقض سازمان یافته و مستمر حقوق انسانی، و جنایات اعمال شده برعلیه شهروندان ایرانی توسط نظام جمهوری اسلا می و به ویژه پس از وقایع خرداد هشتاد و هشت، توسط تنی چند از مبارزین و زندانیان سیاسی درون کشور، نیاز به وجود بدیلی ملی، سکولار و دمکراتیک در برابر این حکومت دین محور، بیش از هرزمانی مطرح گشت.

شاهزاده رضا پهلوی، بنیانگزار شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد در فراخوان شهریور ۱۳۹۱ خورشیدی، پس از ۲۲ ماه گفتگو و رایزنی با کنشگران سیاسی و مدنی ایرانی، از همگان دعوت کردند که همگام با نیروهای سیاسی – مدنی درون و برون مرز از هر مسلک و جناح، برای گذر از نظام جمهوری اسلامی در مسیر آشتی ملی و برای سازمان دادن «شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد» با باور به اصل «حاکمیت ملی» به یکدیگر بپیوندند.

هدف محوری «شورای ملی ایران» با پایبندی به منشور هفده گانه خود در راستای پشتیبانی از مبارزات مردم برای برقر اری «حکومت دمکراتیک، گیتی گرا مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر  در ایران» است. این مهم با ایجاد شرایط لازم و کافی برای برگزاری یک انتخابات آزاد و سالم، جهت تشکیل مجلس موسسان از نمایندگان مردم ایران برای تدوین قانون اساسی نوین خواهد بود.

 انتخابات آزاد، سالم و عادلانه به تعریف شورای ملی ایران، مطابق با معیارهای  جهانی (همچون ماده ۲۱  اعلامیه جهانی حقوق بشر و اعلامیه ١۵۴ نشست شورای بین المجالس)،  با نظارت سازمان ملل متحد می باشد.

این سازمان بر پایه قانون اوّل ژولای ۱۹۰۱ فرانسه و  قطعنامه ۱۶ آگوست ۱۹۰۱ فرانسه تحت عنوان «شورای ملّی ایران برای انتخابات آزاد» در شهر پاریس و در تاریخ ۲۷ آپریل ۲۰۱۳برابر با ۷ اردیبهشت ۱۳۹۲ تأسیس گشته است. مجمع موسّس شورای ملی ایران در تاریخ ۲۷ و ۲۸ آوریل ۲۰۱۳ در شهر پاریس (فرانسه) برگزار گشت.

فرایند دستیابی به دمکراسی پایدار

شورای ملی ایران، فرایند شیوه وروش های دستیابی به رفاه و دمکراسی پایدار در ایران را به تاریخ مرداد هزاروسیصد و نودوسه، در سه مرحله زیر ارائه کرد:

مرحله نخست: انحلال و گذر از جمهوری اسلامی بسوی دولت موقت،

مرحله دوم: از دولت موقت بسوی قانون اساسی جدید کشور،

مرحله سوم: استقرار حکومت ملی، دمکراتیک و گیتی گرا،

 بر اساس همین، شورای ملی ایران نسبت به ارایه یک «پلتفرم سیاسی، اقتصادی، اجتماعی برای آینده ایران» تحت عنوان «آرمان های ملی» اقدام نمود.

وجود چنین بدیلی، که برنامه مشخصی برای ایران در دوران گذار دارد،  سبب می شود تا کشورمان دستخوش خلاء سیاسی، بحران، جنگ و یا دخالت بیگانگان نشود. چراکه در شرایط گذار، و چنانچه یک آلترناتیو سیاسی معتبر موجود نباشد، آنگاه ممکن است کشورمان دستخوش اتفاق ناگوار دیگری شود، خطراتی همچون خطر شورش و جنگ داخلی  و یا حتی جایگزینی دیکتاتوری مذهبی کنونی با دیکتاتوری دیگری از این دست رخدادها است.